top of page
Раінчык
Валерый Аляксандравіч
Раінчык Валерый Аляксандравіч нарадзіўся 7 лютага 1950 года ў в. Чарнаручча Шклоўскага раёна Магілёўскай вобласці.
У 1976 годзе скончыў Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію ў г. Горкі па спецыяльнасці «Механізацыя сельскай гаспадаркі», а ў 1988 годзе – Акадэмію грамадскіх навук пры ЦК КПСС у г. Масква.
Працаваў у сельскай гаспадарцы, затым доўгі час знаходзіўся на адказных пасадах у органах дзяржаўнага кіравання, на партыйнай і савецкай рабоце. З 1988 па 1991 гг., а затым з 1995 па 1997 гг. – старшыня Баранавічскага раённага выканаўчага камітэта. З 1997 года – першы намеснік главы адміністрацыі СЭЗ «Брэст».
Абіраўся дэпутатам Брэсцкага абласнога Савета народных дэпутатаў. На працягу ўсёй сваёй працы і вучобы В. А. Раінчык прымаў самы актыўны ўдзел у грамадскіх справах, укараненні новых распрацовак у вытворчасць, супрацоўнічаў з рэдакцыямі газет і часопісаў, дзе неаднаразова друкаваліся яго матэрыялы. Займаўся арганізацыяй і падрыхтоўкай сімпозіумаў, канферэнцый, прэзентацый СЭЗ перад айчыннымі і замежнымі інвестарамі.
Абіраўся членам-карэспандэнтам беларускай інжынернай акадэміі. Узнагароджаны ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР і Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь, медалём «За вайсковую доблесць. У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння у. І. Леніна».
Грибенчук, А. С. Время конкретных дел / Андрей Грибенчук, Степан Грибенчук. – Брест : Брестская типография, 2008. – С. 266–267.
Андрэй Мазько
Юбілейнае
Валерыю Раінчыку
Жнем гады, як наліўное жыта…
Вось і сноп чарговы – залаты!
Пяцьдзесят адлічана, пражыта.
Не стары і ўжо немалады.
Вынікі? Пра гэта яшчэ рана…
Аб далейшых планах? Памаўчым…
Меней сіл. Пякуць на сэрцы раны,
Мы ж усё спяшаемся, імчым.
Як раней, не просім супакою,
Не губляем веры і надзей.
Кожны дзень мы выходзім з бою,
Хоць святкуем поспехі радзей.
Ды не будзем сумаваць без меры –
Сноп, хоць залаты, шчэ не капа.
У дабро, як калісьці, верым,
І запал юначы не прапаў.
І такая ж плешчацца Няслуха.
Весела смяецца і заве,
Дзе б ні быў ты, вернешся паслухаць,
Мо рачулка мроіць пра цябе.
Не сціхае галасок пявучы…
Сёння праспявала мне спярша,
Што калісьці ў добрым Чарнаруччы
Выткалася светлая душа.
Панасюк, М. В. Дыялог на мяжы стагоддзяў. 1999–2000 / Панасюк,Мiкола Васiльевiч. – Мн. : Тэхнапрынт, 2000. – С. 88–89.
bottom of page