Фальклорна–аўтэнтычны калектыў
«Прыгажуні»
Гарадзецкага сельскага Савета.
Гісторыя фальклорна-этнагарафічнага калектыва «Прыгажуні» вёскі Заходы Гарадзецкага сельскага Савета пачалася шмат гадоў назад. Яго стваральнікам і кіраўніком з’яўлялася Пятрова Марыя Іванаўна, былая загадчыца Заходскага сельскага клуба. «Прыгажуні» пачыналі свой творчы шлях з невялікага ансамбля, які хутка набіраў моц і зарэкамендаваў сябе як арыгінальны, самабытны калектыў. Яго адметнасцю з’яўлялася своеасаблівая манера выканання песні, максімальна прыбліжаная да аўтэнтычнага гучання песень свайго рэгіёну. Кіраўнік калектыву Марыя Іванаўна ўважліва ставілася да падбору рэпертуару, пастаноўкі абрадаў, дзякуючы чаму кожнае выступленне калектыву ўяўляла сабой адметнае, непаўторнае, запамінальнае дзейства.
34 гады аб’ядноўвала гэтых прыгожых душой жанчын любоў да народнай песні. Песня ўсё жыццё ішла разам з імі. У сельским клубе яны арганізоўвалі вячоркі, аганькі, канцэрты. ладзілі народныя святы: Купалле, Каляды, Масленіцу.
Раней у гэтым гурце спявала 12 жанчын:
Шумілава Марыя Андрэеўна;
Козырава Паліна Іванаўна;
Шумілава Таццяна Карнееўна;
Тапстова Майя Мікалаеўна;
Бешанкова Марыя Сцяпанаўна;
Мінкіна Дарья Пятроўна;
Аурамава Ганна Еудакімаўна;
Лупікава Назежда Дзянісаўна;
Мажула Наталля Міхайлаўна;
Бешанкова Ніна Рамонаўна;
Бешанкова Вера Міхайлаўна;
Машыніна Ніна Андрэеўна.
Акампаніятарамі былі Праўлоцкі Віктар Сцяпанавіч і Церахаў Анатоль Сяргеевіч.
З цягам часу удзельнікаў калектыву стала менш. Але касцяк захаваўся да нашых дзён.
Гэтыя цікавыя жанчыны захавалі прыгожыя чыстыя галасы, памятаюць мо болыш за сто песень. Кожная спявачка ўносіць уклад у агульную скарбонку збіраючы сямейна–бытавыя, радзінныя, вясельныя песні. Усіх іх яднае любоў да народнай песні, павага і беражлівае стаўленне да сваёй спадчыны. Гэтыя песні стагоддзямі перадаваліся з пакалення ў пакаленне.
Звесткі аб гэтым гурце даляцелі аж да сталіцы і ў Заходах працавала фальклорная экспедыцыя беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Гурт здымаўся на беларускім тэлебачанні на народным свяце Макаўе. Яны былі ўдзельнікамі розных фестываляў, якія праходзілі ў Асіповічах, Бялынічах, Круглым, Магілёве. Фотаздымак калектыву в. Заходы Шклоўскага раёна змешчаны ў першым томе шасцітомнага выдання «Традыцыйная мастацкая культура беларусаў. Магілёўскае Падняпроўе».
За шматгадовую плённую работу калектыў неаднаразова адзначаўся граматамі, падарункамі, дыпломамі лаўрэатаў конкурсаў і фестываляў. непаўторная прыгажосць песень гурта «Прыгажуні», высокае і паэтычнае іх мастацтва – адна з яркіх фарбаў на маляўнічым палатне беларускай народнай культуры.
Намаганнямі гэтага калектыва былі адроджаны некаторыя сямейна-абрадавыя святы: «Хрэсьбіны», «Вяселле»; хрысціянскія: «Вялікдзень», «Сёмуха»; святы «Зажынкі», «Каляды», «Масленіца», «Гуканне Вясны», «Мікола зімовы». Менавіта ўдзельнікам фальклорнага калектыву належала ідэя адраджэння свята «Макаўе», якое цяпер праходзіць штогод у вёсцы Заходы Гарадзецкага сельскага Савета.
У 1995 годзе Заходскі клуб перастаў дзейнічаць і калектывам стала кіраваць дырэктар Гарадзецкага сельскага Дома культуры Пруднікава Вольга Віктараўна, потым кіраўніком гурта была Ціханава Галіна Іванаўна. Апошніх сем гадоў кіраўніком калектыву з’яўлялася Стукалава Святлана Віктараўна, дырэктар Гарадзецкага Дома культуры.
З 2014 года калектыў перастаў дзейнічаць. Па стану здароўя былыя ўдзельнікі ўжо не прымаюць удзел у раённых святах, фестывалях, але яны ўсё роўна разам збіраюцца на святы і спяваюць песні.
Фальклорны гурт «Прыгажуні»
Фестываль аўтэнтычнага фальклору
БЕЛАРУСКАГА ПАДНЯПРОЎЯ
Свята вёскі Заходы
Славіць край у песнях
Вядомага даяра і мясцовага самародка–песенніка Віктара Петакова з вёскі Слабодка ведаюць далёка за межамі роднага Шклоўскага раёна. А яшчэ гэты працавіты вясковец – воін–інтэрнацыяналіст, ардэнаносец і проста добры сем'янін.
З 18 гадоў (а дакладней, з 8, калі разам з сёстрамі пачаў дапамагаць маці) ён працаваў на малочна–таварнай ферме «Слабодка» ЗАТ «АСБ Агро-Городец» Шклоўскага раёна. У жыцці Віктара Аляксеевіча было шмат цікавых падзей. Былы воін–інтэрнацыяналіст. У свой час выбіраўся кандыдатам у члены Магілёўскага абкома партыі. Дэлегатам ездзіў у Маскву на XIX партканферэнцыю. У 2010 годзе з’яўляўся дэлегатам Усебеларускага народнага сходу. За добрасумленную працу у 1989 годзе ўзнагароджаны ордэнам працоўнай Славы 3 ступені. Але, як лічыць сам Віктар Аляксеевіч, галоўная ўзнагарода — гэта любімая сям’я, жаданне жыць на гэтай зямлі, шчыра працаваць і прыносіць карысць людзям. І пець, каб жыць...
Праца спорыцца, калі ў жыцці ёсць любоў і песня, лічыць Віктар Аляксеевіч. А гэтага ў яго шмат. Віктар ведае шмат народных песень, прыпевак, вывучыў нават царкоўныя песні. А яшчэ ён ўмее іх шчыра выконваць, бо прырода шчодра надзяліла яго добрым голасам. Нярэдка землякі пра Віктара Аляксеевіча кажуць, што спявае ён сэрцам. Слухаючы яго, немагчыма заставацца абыякавым, сваім спевам ён закранае ўсе струны душы.
– У маёй бабулі і ў мамчыных цётак былі добрыя галасы, ды і песень яны ведалі шмат народных – успамінае ён. – Ад іх і пераняў гэта фальклорнае багацце.
Яшчэ ў юнацтве Петакоў выступаў у мясцовым клубе. Цяпер часта спявае на святах у сельскіх клубах і Дамах культуры, і дома без песні справы не робіць, ды і калегам таксама можа ўзняць настрой вясёлай мелодыяй.
Віктар Аляксеевіч здзіўляў масцітае журы сваім талентам на многіх раённых і абласных конкурсах. Удзельнічаў у Міжнародным фестывалі этнакультур, у раённым этапе рэспубліканскага прафсаюзнага конкурсу творчасці працоўных калектываў «Новыя імёны Беларусі-2016», на якім выйшаў у лік фіналістаў абласнога тура. Выступаў на рэспубліканскім фестывалі-ярмарцы «Дажынкі» ў Горках на галоўнай сцэне, станавіўся прызёрам абласнога свята «Народная прыпеўка» і ў многіх іншых.
У рэпертуары Віктара Аляксеевіча песні каляндарнага і сямейна-абрадавага цыклаў, лірыка. А яшчэ ён майстар і спяваць, і складаць розныя прыпеўкі. Віктар упэўнены, што песня жыве ў яго душы, дапамагае і працаваць, і быць аптымістам.
– Песня дорыць людзям добры настрой, а я люблю прыносіць землякам радасць. Гэта мне дастаўляе задавальненне. Бо калі намеры і справы добрыя, яны абавязкова вернуцца да цябе з двайны аддачай – перакананы Віктар Петакоў. – А яшчэ важна працаваць, любіць сваю родную старонку і радавацца кожнаму дню.
І зараз, знаходзячыся на заслужаным адпачынку, Віктар Петакоў спявае для сябе, сваіх родных і блізкіх, для жыцця, якое прадаўжаецца ў любві і згодзе.
Добрый человек из Слободки // Советская Белоруссия. – 2013.– 20 сентября.
Рандицкая, М. Жить и служить нужно достойно:воин-интернационалист хранит в своем сердце память об афганской войне / Марина Рандицкая // Ударны фронт. – 2021. – 15 февраля. – С. 3.
Юшкевич, Е. Пригодился там, где родился / Елена Юшкевич // Беларускі час. – 2016. – 21–27 октября. – С. 4.