Тапаніміка родных мясцін
Слоўнік мясцовых мікратапонімаў з заўвагамі і тлумачэннямі.
Агула – лясное ўрочышча, месца знаходжання – на паўднёвым захадзе ад вёскі Чарнаручча і за 2,4 км на ўсход ад в. Вабічы, плошча 5 га.
Аднабокі – пасёлак вёскі, забудова па адным баку.
Алешнік – балоцістыя месцы, зарослыя альхой.
Амшара – частка лесу, дзе сустракаюцца мохавыя балоты.
Арлоўка – луг, былое паселішча. Месца знаходжання – на усходзе ад вёскі Рамшына. У аснове назвы – прозвішча Арлоў.
Аўчарка – пасёлак, пабудаваны на месцы авечкагадоўчай фермы.
Бабкоў хутар – урочышча, сельгасугоддзі, поле на месцы былога хутара Бабкова.
Бабравінне – былое паселішча на паўночным захадзе ад вёскі Рамшына. У аснове назвы – слова «бобр» – жывёла. Але больш магчыма сувязь з прозвішчамі альбо ад старажытнай назвы «Баброўнікі». Гэта группа феадальна залежных сялян у Вялікім княстве Літоўскім. У іх абавязкі ўваходзіла паляванне на баброў, нарыхтоўка бабровага меху. Ужо ў 18-м стагоддзі ў сувязі са скарачэннем бабровага пагалоўя баброўнікі, як асобная группа сялян, перастала існаваць і злілася з іншымі групамі феадальна залежных людзей.
Валокі – маленькія лясы. Месца знаходжання – на захад ад ўрочышча Рубеж. Валока – зямельная мера роўная 21.36 га. Па сведках пры засяленні мясцовасці гаспадары куплялі 2 валокі зямлі. З таго часу лясы і сталі называць Валокамі.
Выгар – лес, месца знаходжання – на ўсход ад урочышча Рубеж. У далёкія часы навокал былі вялікія лясы. Аднойчы гэтая частка лесу выгарэла амаль уся. Ішоў час, замест згарэлых дрэў выраслі маладзенькія. Але назва за лесам так і захавалася – Выгар.
Гарбаты мост – месца знаходжання – на паўночным захадзе ад вёскі Карбатоўка. У аснове назвы – вытворная ад слова «горб» (як форма) рэльеф.
Гіраўшчына (гл. здымак) – лес, месца знаходжання – на паўночным усходзе вёскі Палыкавічы. У аснове назвы балтыйскі (літоўскі) тэрмін giria – лес, альбо ад прозвішча Гіраў.
Гладкае – луг. Месца знаходжання – на паўночным усходзе ад вёскі Рамшына. У аснове назвы – прозвішча Гладкоў.
Грызлаўка – пасёлак у вёсцы Тударава, сваю назву атрымаў таму, што раней у ім пражывалі дзве суседкі, якія пастаянна «грызліся» паміж сабой, гэта значыць: сварыліся, спрачаліся.
Дубкі – былое паселішча на поўначы ад вёскі Рагозна. У аснове назвы дрэва «дуб».
Забалацце. Змешаны лес.
Заімка – невялікі пасёлак за межамі асноўнага паселішча. Напрыклад, Ульяніна заімка, Нікіфарава заімка. Месца знаходжання – каля вёскі Рамшына.
Замосце (гл. здымак) – лес, месца знаходжання – на захадзе вёскі Тударава. Назву сваю атрымаў таму, што знаходзіцца за некалькімі мастамі.
Засценак - так называлі невялікае паселішча ў 3–4 двары, якое заснавалі перасяленцы з суседняга вялікага паселішча. Знаходзіцца на паўднёвым усходзе ад вёскі Палыкавічы.
Земшчына – лес, месца знаходжання – на поўнач ад вёскі Чарнаручча да ўрочышча Рубеж. Назва паходзіць ад роду дзейнасці памешчыка А. Ігнаціуса, які быў земскім суддзёй.
Капысіца – назва ад слова «копыць» – былое паселішча, месца знаходжання невядома.
Карнееўшчына - лес, былое паселішча Карнеевых. Месца знаходжання – на поўначы ад урочышча Рубеж.
Качарга – былы пасёлак у вёсцы Рамшына. Сваю назву атрымаў таму, што знаходзіўся ў аддаленні ад цэнтральнай вуліцы вёскі, і як бы прымыкае да яе, па форме нагадвае «качаргу» – прыладу хатняга побыту.
Клыжын – луг, былое паселішча, на паўночным захадзе ад вёскі Рамшына.
Кусток – былое паселішча. Назва паходзіць ад асновы «куст», агульнае значэнне – закустараная мясцовасць. Знаходзіцца на ўсходзе ад вёскі Палыкавічы.
Лепяшынскае – лес, былое паселішча Лепяшынскіх. Месца знаходжання – на паўднёвым усходзе ад вёскі Палыкавічы.
Лёгкі – пасёлак вёскі Рамшына, размешчаны на ўзвышшы.
Ляда – паляна. Месца знаходжання – сярод лесу. Аснова назвы – слова «ляда», азначае – вырублены лес, закінутыя землі. Назвы ляд «часцей» звязаны з прозвішчамі, імёнамі. Напрыклад, Маісеева ляда, знаходзіцца на поўначы вёскі Ступляны.
Ніўкі – апрацаваныя участкі зямлі і пашні.
Палыкаўская гара – узгорак каля вёскі Палыкавічы.
Панская алея. Месца знаходжання – каля дарогі Чарнаручча – Красная Горка. Калісьці дарога да панскага маёнтку была абсаджана ліпамі. Да нашага часу захавалася некаторая частка яе.
Прыцэп – пасёлак у вёсцы Тударава, як бы прыбудаваны да вёскі. У народзе кажуць, што ён «прычапіўся».
Пчэльнік – лес, месца знаходжання – на поўначы вёскі Палыкавічы. Назва ўтворана ад асновы «пчала» – месца пасекі. Шмат гадоў назад у дуплах дрэў вадзіліся пчолы.
Пшыкаўка – луг. Месца знаходжання – на усходзе ад вёскі Палыкавічы. У аснове – слова «пшык» – нічога, пустата.
Рабінаўка – былое паселішча. У аснове назвы дрэва «рабіна», альбо прозвішча «Рабінаў».
Рабінаўскі мост. Паблізу з паселішчам быў калісьці мост праз рэчку. Да нашага часу ён не захаваўся, але назва так і засталася.
Рыжы хутар – былое паселішча, у якім гаспадыня Тацяна была з рыжымі валасамі.
Сабалеўшчына – лес, былое паселішча Собалевых. Месца знаходжання – на поўночным ўсходзе ад вёскі Красная Горка.
Стары лес (гл. здымак) – месца знаходжання – на поўдзень ад вёскі Чарнаручча. Калісьці ў далёкія часы ў гэтай мясцовасці былі вялікія лясы. З цягам часу многія з іх вырубілі. Але некаторая частка захавалася да нашага часу. Таму лес і атрымаў сваю назву– Стары лес.
Стахоўшчына – лес, месца знаходжання – на паўночным усходзе вёскі Красная Горка. Назва паходзіць ад прозвішча Стахоўскі, уладальніка паселішча.
Улькаў хутар – былое паселішча, каля вёскі Карбатоўка.
Чарнаруцкі лес (гл. здымак) – месца знаходжання – на поўначы ад вёскі Чарнаручча. Пачынаецца лес адразу за вёскай, таму і называюць яго Чарнаруцкім.
Шчэрбаўшчына – лес. Месца знаходжання – на поўдзень ад вёскі Палыкавічы, па праваму боку дарогі Палыкавічы – Чарнаручча. Былое паселішча селяніна Шчэрбы, там жа сяліліся яго сыны і ўнукі. Хутар, які ўтвараўся такім чынам, называўся Шчэрбаў. Таму і лес, які належаў гаспадару, стаў называцца Шчэрбаўшчына. Хутар перастаў існаваць, а назва за лесам захавалася да нашага часу.
Шчыглоўшчына – лес, былое паселішча Шчыгловых. Месца знаходжання – на поўдзень ад вёскі Палыкавічы, па леваму боку дарогі Палыкавічы – Чарнаручча.
-
Жучкевіч, В.А. Чаму так названа / В.А. Жучкевіч. – Мінск : Народная асвета, 1969.
-
Лыч, М. Л. Назвы зямлі беларускай / М. Л. Лыч. – Мінск : Універсітэцкае, 1994. – 128 с.
-
Рогалеў, А.Ф. Назвы Бацькаўшчыны : тапанімія Беларусі / А. Ф. Рогалеў. – 2-е выд.– Гомель : Барк, 2011. – 216 с.
-
Краязнаўчыя матэрыялы з фонду бібліятэкі.
